"มีโรงงานนึงในลาดกระบังที่มี sulfuric acid เก็บไว้มากถึง 100ล้านตัน ถ้าน้ำมาท่วมกรดตรงนี้จะทำให้เกิดการระเบิดเป็นฝนกรดแผ่กระจายไปทั่ว ตอนนี้ถ้าสะดวกให้รีบหนี้ออกจากกทม.ซะดีกว่า"ที่มา : http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X11229684/X11229684.html
จะเห็นว่าปริมาณ 100 ล้านตันนั้นเป็นจำนวนมากเลยทีเดียว และหากเทียบว่า กรดซัลฟิวริกเข้มข้น (98% H2SO4 or Conc.H2SO4) มีความหนาแน่น 1.84 g/mL แล้ว นั้นเท่ากับว่ากรดซัลฟิวริกทั้งหมดนั้นหนักถึง 184 ล้านตันเลยทีเดียว ซึ่งนั่นทำให้เกิดคำถามว่า โรงงานอุตสาหกรรมจะ stock ปริมาณของกรดซัลฟิวริกไว้เยอะแบบนี้เลยหรือ ? เพราะการ stock ไว้จำนวนมากนั้น เปลืองพื้นที่ในการเก็บโดยใช่เหตุ !
เมื่อเกิดความสงสัย จึงได้ค้นหาเพิ่มเติมในวิกิพิเดียเกี่ยวกับกรดซัลฟิวริก (http://en.wikipedia.org/wiki/Sulfuric_acid) แล้วได้ข้อมูลมาว่า ทั่วโลกนั้นมีการผลิตแค่ 165 ล้านตันต่อปี !!! ฉะนั้น ที่นิคมจะมีถึง 100 ล้านตันนั้นไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะโรงงานเคมีนั้นก็แพร่กระจายอยู่ทั่วโลก ดังนั้นหัวข้อแรกว่าโรงงานสตอกไว้ถึง 100 ล้านตันนั้น หลุดไปได้เลย
ทีนี้ ถ้าน้ำท่วมกรดจะเกิดอะไรขึ้น ?
กรณีนี้ คงไม่ต่างอะไรจากการ เทน้ำใส่กรดในช่วงแรกๆ ซึ่งแน่นอนว่ามันต้องมีการ "ระเบิด" แน่ๆ แต่อย่างไรก็ดี เราจะต้องมองจำนวนมวลน้ำว่า มวลน้ำที่มีนั้นย่อมมีจำนวนมหาศาล กรดที่รั่วไหลนั้นสามารถถูกเจือจางได้ ดังนั้นเมื่อผ่านไปมากๆ กรดก็จะเจือจางลงเรื่อยๆ จนอยู่ในระดับที่รับได้ (ไม่เป็นอันตรายต่อสิ่งมีชีวิตมากนัก) ดังนั้นระเบิดนั้นเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ แต่เรื่องฝนกรดนั้น เราอย่าลืมว่าฝนกรดนั้นเกิดจากการปล่อยแก๊สจำพวก CO2 , CxHy , SO2 , SO3 ขึ้นสู่บรรยากาศไม่ใช่หรือ ? จึงจะเกิดฝนกรดได้ และโรงงานที่ทำเกี่ยวกับสารเคมี "น่าจะ" มีมาตรฐานความปลอดภัยที่ดีพอในระดับหนึ่ง มิเช่นนั้นคงไม่ผ่านมาตรฐาน
ฉะนั้น ฟอร์เวิร์ดเมลนี้ เชื่อได้อย่างเดียวคือ เมื่อกรดเจอน้ำอาจจจะระเบิด เพราะกรดนั้นเป็นกรดเข้มข้น (แต่ก็ไม่ได้บอกอีกว่าเข้มข้นแค่ไหน เพราะความเข้มข้นก็มีหลายระดับ) แต่เมื่อผ่านไปนานๆ กรดจะถูกเจือจางด้วยมวลน้ำ ทำให้ความเข้มข้นลดลง
ดังนั้น ฟอร์เวิร์ดเมลนั้นมีทั้งจริงและไม่จริง โดยส่วนใหญ่่จะเกี่ยวกับ "เคมี" ฉะนั้นทุกๆ คน จึงควรจะตีแผ่ความจริงของ "เคมี" ที่ถูกต้องให้กับสังคมส่วนรวมรู้ เพราะนักเคมี ก็เหมือนทุกอาชีพ ที่เป็น "ที่พึ่ง" ของสังคม ครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น